Πως να ΜΗΝ βγεις έξω μόνος σου

Ακούστε το άρθρο σε μορφή podcast.

Τον Μάιο του 2011 είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο “πως να βγεις έξω μόνος σου”. Αυτό (μαζί και με ένα follow-up άρθρο) κατέληξε να είναι ένα από τα πιο δημοφιλή άρθρα του Φοιτηtips, με μπόλικα σχόλια που μπορείτε να διαβάσετε μέχρι και σήμερα.

Περίπου 11 χρόνια μετά, τον φετινό Νοέμβριο δηλαδή, βρέθηκα για λίγες μέρες στο Βερολίνο. Ήταν ένα (πολύ όμορφο για Νοέμβρη) πρωινό που άραζα σε ένα από τα καφέ της γειτονιάς για έναν (decaf) flat-white, πριν πάω στη δουλειά μου. Τότε, παρατήρησα κάτι παράξενο. Όλοι οι πελάτες στα έξω τραπεζάκια του μαγαζιού, κάθονταν μόνοι τους.

Υποκατάστατα: Οι στόχοι, τα μεγάλα όνειρα και οι καριέρες-φαντάσματα

Τα τελευταία χρόνια, νιώθω πως ζω μια βαρετή ζωή. Όλα έχουν μπει σε μια σειρά, αλλά από την καθημερινότητά μου λείπει η ηλεκτρική ενέργεια που κάποτε με διαπερνούσε. Εκείνο το μόνιμο εσωτερικό drive, η νευρικότητα να κυνηγάω ένα μακρινό ιδανικό που ήταν μεν ρευστό, αλλά και αρκετά συγκεκριμένο μέσα μου.

Και αυτές τις μέρες έχω αρχίσει να το φιλοσοφώ: Τι να φταίει, ακριβώς, που κατέληξα να νιώθω έτσι;

Φταίει, μήπως, το ότι για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, καταστάλαξα σε μια πόλη και μια συγκεκριμένη καθημερινότητα; Μήπως το ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου ακολουθώ τα σταθερά βήματα μιας τυπικής καριέρας; Η μήπως απλά το ότι μεγαλώνω και όλη αυτή η ξενέρα πάει πακέτο με την ηλικία;

Που πάνε οι φίλοι όταν χάνονται;

Γύρω στα 22 μου έφτιαξα μια λίστα με τίτλο: ”Οι άνθρωποι που νοιάζονται για μένα”.

Περνούσα τότε μια παράξενη φάση (όπως πάντα) όπου ξεσκαρτάριζα τις σχέσεις και τις φιλίες μου, και ήθελα να μετρήσω το πόσοι ήταν οι άνθρωποι για τους οποίους είχα πραγματικά σημασία.

Θυμάμαι πως, τότε, η λίστα μου γέμιζε τις μισές σειρές μιας σελίδας του τετραδίου.

Πως βάζω τους στόχους μου (σε μια σειρά)

Το ότι μου αρέσει να βάζω τη ζωή μου σε κουτάκια νομίζω πως είναι φανερό. Μια από τις φορές που το κάνω, είναι κάθε Σεπτέμβριο, μόλις ξεκινάει η “κανονική” χρονιά, μετά την καλοκαιρινή τρέλα.

Τότε είναι που βάζω σε μια σειρά τους μεγάλους μου στόχους και οργανώνω ξανά το πλάνο της ζωής μου.

Αυτό, λοιπόν, μου έτρωγε το μυαλό τις τελευταίες μέρες. Και επειδή δεν έβρισκα τον χρόνο για να το κάνω σωστά, όπως ούτε και για να γράψω το καινούργιο newsletter, είπα να τα συνδυάσω.

Έτσι, σε αυτό το άρθρο, θα περιγράψω ανοιχτά τη διαδικασία που ακολουθώ για την οργάνωση του πλάνου της ζωής μου, θα μοιραστώ τους πραγματικούς μου στόχους – και ελπίζω να δώσω μια αφορμή για να κάνουμε μια κουβέντα και για τις δικές σας μεθόδους και στόχους.

Ντεκαφεϊνέ ζωή: Πως έζησα ένα χρόνο χωρίς καφεΐνη (και Instagram)

Το άρθρο αυτό είναι διαθέσιμο και σε podcast. Για να το ακούσετε, κάντε κλικ στον παραπάνω player, ή σε αυτό το link.

Φέτος (πέρσι;) στο μεγάλο reset του covid, ένα πράγμα που αναγκάστηκα να αλλάξω ήταν η καφεΐνη.

Για να μην τα πολυλογώ, το 2020 κατέληξα να έχω τόσο στρες με τη δουλειά μου (καμιά φορά τα παίρνω όλα πολύ στα σοβαρά) που άρχιζαν να μου πέφτουν κομμάτια από τα γένια μου. Σε φάση, είχα αποκτήσει δύο μεγάλες τρύπες, μια σε κάθε πλευρά του προσώπου μου.