Πως βάζω τους στόχους μου (σε μια σειρά)

Το ότι μου αρέσει να βάζω τη ζωή μου σε κουτάκια νομίζω πως είναι φανερό. Μια από τις φορές που το κάνω, είναι κάθε Σεπτέμβριο, μόλις ξεκινάει η "κανονική" χρονιά, μετά την καλοκαιρινή τρέλα.

Τότε είναι που βάζω σε μια σειρά τους μεγάλους μου στόχους και οργανώνω ξανά το πλάνο της ζωής μου.

Αυτό, λοιπόν, μου έτρωγε το μυαλό τις τελευταίες μέρες. Και επειδή δεν έβρισκα τον χρόνο για να το κάνω σωστά, όπως ούτε και για να γράψω το καινούργιο newsletter, είπα να τα συνδυάσω.

Έτσι, σε αυτό το άρθρο, θα περιγράψω ανοιχτά τη διαδικασία που ακολουθώ για την οργάνωση του πλάνου της ζωής μου, θα μοιραστώ τους πραγματικούς μου στόχους - και ελπίζω να δώσω μια αφορμή για να κάνουμε μια κουβέντα και για τις δικές σας μεθόδους και στόχους.

Οι Πυλώνες των στόχων μου

Από παλιά ακόμη είχα μιλήσει για τους μεγάλους πυλώνες στους οποίους θεωρώ ότι βασίζεται μια ισορροπημένη ζωή.

Αυτοί ήταν:

1. Η καθημερινότητα και η κοινωνική ζωή
2. Η εργασία για τις υποχρεώσεις της ζωής (η δουλειά, δηλαδή, που βγάζει λεφτά)
3. Η εργασία για τα μεγάλα μας όνειρα (αυτό που κάποιοι λένε “πάθος” - και δεν βγάζει απαραίτητα λεφτά)
4. Η υγεία και η φυσική κατάσταση (που περιλαμβάνει τη διατροφή και τη γυμναστική)

(Έχοντας πατήσει τα τριάντα, ίσως σήμερα να έβαζα και έναν έξτρα πυλώνα (που πριν συμπεριλαμβανόταν αχνά στο “κοινωνική ζωή”): την “οικογένεια και την σχέση με τον/την σύντροφό σου”.)

Η διαδικασία

Αφού, λοιπόν, φέρω τους βασικούς πυλώνες στο μυαλό μου, παίρνω ένα τετράδιο και αρχίζω να γράφω τους στόχους μου σε bullets, χωρισμένους ανά κατηγορία.

Το να γράφω σε πραγματικό χαρτί, θεωρώ ότι βοηθάει να βγαίνουν οι σκέψεις. Ακόμη, είναι πολύ πιο εύκολο να τις δομήσω σε σχήματα και να φτιάξω κάτι σαν “χάρτη” των στόχων μου, η να σημειώσω dependencies και προτεραιότητες.

Το τετράδιο, αυτή τη φορά, σε ένα καφέ της Θεσσαλονίκης (ο freddo είναι decaf, ε! )

Μια άλλη θετική παρενέργεια των τετραδίων, είναι πως επειδή τα κρατάω όλα, όλοι οι παλιοί μου στόχοι παραμένουν καταγεγραμμένοι στα ντουλάπια μου, σαν ένα ιστορικό αρχείο της ζωής μου.

Και ένα άλλο μικρό σχόλιο: Το θέσιμο (θ... όχι, χ...) των στόχων, έχει ενταχθεί σε διάφορα frameworks μέσα στα χρόνια, ειδικά στον τομέα του business, που βοηθούν στο να διαλέγουμε τους στόχους αποδοτικά. Ένα κλασσικό, που χρησιμοποιώ, όσον αφορά τους προσωπικούς μου στόχους, είναι το S.M.A.R.T.

Τι σημαίνει το ακρωνύμιο S.M.A.R.T.; Ότι ιδανικά, κάθε στόχος θα πρέπει να καλύπτει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

• Specific: Να είναι συγκεκριμένος.
• Measurable: Το αποτέλεσμα να είναι μετρήσιμο, ώστε να αξιολογηθεί αντικειμενικά.
• Assignable: Να είναι ξεκάθαρο το ποιός είναι υπεύθυνος για αυτόν (οκ, σε αυτή την περίπτωση, η ευθύνη πέφτει πάντα πάνω μας).
• Realistic: Προφανώς, να είναι ρεαλιστικά πραγματοποιήσιμος, αλλά και σχετικός με τις ανάγκες μας.
• Time-related: Να έχει πάντα ένα πλαίσιο χρόνου στο οποίο αναμένουμε να πραγματοποιηθεί.

Ας κρατήσουμε αυτούς τους γενικούς κανόνες στην άκρη του μυαλού μας - και ας προχωρήσουμε σε όσα έγραψα στο τετράδιό μου, για αυτό το εξάμηνο:

SMART: Time-Related: Είπα “εξάμηνο”; Ναι, γιατί οι στόχοι που βάζω είναι μεσοπρόθεσμοι. Ούτε για πολύ σύντομα, αλλά ούτε και για πολύ βαθιά στο μέλλον. Κανένας στόχος δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, αν είναι αόριστος, ειδικά σε θέμα χρόνου. Το "πότε", πολλές φορές, είναι πολύ πιο σημαντικό ακόμη και από το "αν". Σε κάθε περίπτωση, κάπου στον Φεβρουάριο-Μάρτιο, θα κάτσω και θα δω κατά πόσο κατάφερα τους δικούς μου, θα επαναπροσδιορίσω τα θέλω μου και θα θέσω πάλι τους επόμενους.

Πυλώνας #1: Κοινωνική ζωή

Έγραψα, λοιπόν...

1ος Στόχος: Θέλω να βγαίνω έξω συχνότερα και να ζω τις μέρες μου με περισσότερο ενδιαφέρον και αναμνήσεις.

Αυτός είναι ένας στόχος που υπάρχει σε κάθε μου τετράδιο τα τελευταία έξι χρόνια - που σημαίνει ότι συνήθως αποτύγχανα σε αυτόν.

Έφταιγε και το ότι είχα ξενιτευτεί σε μια εντελώς άγνωστη πόλη (Βερολίνο) η οποία ήταν (στην πράξη) τέρμα μοναχική. Αλλά, σίγουρα φταίει και η ηλικία μου - και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.

Τι εννοώ; Προσωπικά, παρά τα 30 μου, έχω ακόμη (σχεδόν) την όρεξη ενός 25άρη για ζωάρα και τζέρτζελο. Αλλά οι περισσότεροι 30άρηδες του περιγύρου μου έχουν εξελιχθεί σε βαρεμένους ανθρώπους, που είτε ασχολούνται αποκλειστικά με τη σχέση τους, είτε με το Netflix, είτε με τα παιδιά τους και τα “νοικοκυρίστικα” πράγματα που εγώ βρίσκω θανατηφόρα βαρετά.

Το available pool, δηλαδή, από ηλικιακά-συμβατούς ανθρώπους για να περάσω καλά, έχει μειωθεί στο ελάχιστο.

Το ότι μένω πια Ελλάδα, τουλάχιστον, το κάνει πιο εύκολο από πριν. Προσπαθώ να κάνω αρκετά πράγματα με την κοπέλα μου και σίγουρα στέλνω μηνύματα σε παλιούς (και μη) γνωστούς (εγώ κάνω συνήθως την πρώτη κίνηση), αλλά τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζω αυτό το τείχος ξενερωτίλας που ανέφερα.

Καλώς η κακώς, όμως, έχω παρατηρήσει ότι μονάχα όταν ζω ενδιαφέρουσες στιγμές με άλλους ανθρώπους, νιώθω σαν η ζωή μου να πιάνει τόπο. Ενώ, όταν περνάω τις μέρες απλώς δουλεύοντας κλεισμένος μέσα σε ένα σπίτι (remote working negatives) νιώθω ότι η ζωή μου χάνεται, τρέχοντας γρήγορα σαν τρένο.

SMART: Measurable: Δυστυχώς, στόχοι αυτού του πυλώνα, δεν είναι ιδιαίτερα “μετρήσιμοι” σαν αποτέλεσμα, αφού δεν έχει νόημα να πω “θα πρέπει να βγαίνω με 10 διαφορετικά άτομα τον μήνα”. Ο σκοπός είναι να περνάω καλά και να το νιώθω, όχι να ανεβάσω το νουμεράκι. Στόχοι με “ποιοτικό” αποτέλεσμα, σαν και αυτόν, είναι λίγο υποκειμενικοί. (Σίγουρα, πάντως, είναι καλύτερο να βγαίνω έξω 10 φορές, αντί για μία...)

2ος Στόχος: Θέλω να ντύνομαι ωραία καθημερινά, χωρίς να περιμένω την ξεχωριστή περίσταση

Κάποιοι μπορεί να θυμάστε ότι, γύρω στα 20 μου, έγραφα ένα (από τα πρώτα Ελληνικά) fashion blog για το αντρικό ντύσιμο.

Με την κοινωνικοποίηση μου, όμως, να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα (λόγω πανεπιστημίου, ή μετά για την startup μου), σε δεύτερη μοίρα μπήκε και το θέμα του στυλ. Ως focusαρισμένος προγραμματιστής, το είχα γυρίσει σε μια Zuckerbergική εκδοχή ντυσίματος, με το ίδιο t-shirt του Uniqlo σε 20 copy-paste, και από κάτω (θεέ μου) τζίν.

Η μουντάδα της κοινωνικής μου ζωής, δηλαδή, είχε περάσει και στο ντύσιμό μου. Όμως, δεν θέλω να είμαι πια μουντός. Ανάθεμα, πόσα χρόνια ακόμη θα είμαι νέος (είμαι πια;) και θα μπορώ να χαίρομαι τον εαυτό μου;

Οπότε, για φέτος, έχω στόχο να αρχίσω να ντύνομαι ξανά πιο προσεγμένα, όπως παλιά. Να δείχνω ωραίος και να το γουστάρω. Το ότι ο στόχος μπαίνει φθινόπωρο, βοηθάει την κατάσταση, αφού το κρύο επιτρέπει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το καλοκαιρινό combo tshirt-βερμούδα.

Μεγαλύτερο εμπόδιο: Η συνήθεια

Άλλα σχόλια: Έχω ένα σωρό ωραία ρούχα (πουκάμισα, blazer, στυλάτα παντελόνια) που αγόραζα στο Βερολίνο αλλά δεν τα φορούσα ποτέ. Είναι καιρός να αρχίσω να το κάνω και να μην περιμένω την “κατάλληλη” περίσταση που δεν θα έρθει ποτέ. Η ζωή είναι μικρή για να μην είμαστε πάντα ντυμένοι όμορφα.

Πυλώνας #2: Εργασία για τις υποχρεώσεις της ζωής

1ος Στόχος: Να γαμ@#@ και να δείρω (στην καριέρα)

Θα είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου (και με εσάς): Είμαι ανταγωνιστικός άνθρωπος. Όταν προκύπτουν challenges, τείνω να τα βλέπω εκ φύσεως ανταγωνιστικά, με την έννοια του να προσπαθώ να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ.

Μέχρι πέρσι, ο απόλυτος στόχος μου ήταν να κάνω μια πετυχημένη startup. Αυτός ο στόχος (που άνηκε στον πυλώνα “Μεγάλα Όνειρα”) μπορεί να απέτυχε σαν σύνολο, αλλά κατάφερα αρκετούς επιμέρους υπο-στόχους. Με άλλα λόγια, υπήρξε λίγο damage control, αλλά το ισοζύγιο ήταν θετικό.

Μετά, χωρίς να το πολυκαταλάβω, γύρισα Ελλάδα, έκανα ένα “διάλειμμα” (περισσότερα για αυτό στον επόμενο πυλώνα) και μετά (πάλι σχεδόν απρόβλεπτα) επέστρεψα στην “κλασική καριέρα”, ως υπάλληλος κάποιου άλλου.

Σήμερα, σε αυτό το κομμάτι, όλα πηγαίνουν πολύ καλά και το χαίρομαι πολύ, αφού η νέα αυτή ζωή έχει πολλά θετικά κομμάτια που δεν υπήρχαν στο προηγούμενο freelancer/entrepreneur στυλ ζωής.

Αλλά, ως “ανταγωνιστικός by default”, δεν επαναπαύομαι και έχω πάλι το μυαλό μου σε “μεγάλους στόχους” και όνειρα. Έχω φτιάξει στο μυαλό μου, μια πορεία/στόχο που θέλω να ακολουθήσω, αλλά δεν θα πω πολλά τώρα, γιατί ειλικρινά, δεν χρειάζεται να το ζορίσω και πολύ.

Μεγαλύτερο εμπόδιο: Μην με πιάσει ξανά καμία τρέλα και αναστατώσω πάλι τη ζωή μου για να κυνηγήσω κάτι άλλο.

SMART: Specific: Ένας στόχος είναι σημαντικό να μην είναι γενικόλογος. Το να λες “θέλω να γίνω καλύτερος” είναι ο χειρότερος στόχος που μπορείς να βάλεις, αφού δεν λέει τίποτα. Το “θέλω να γίνω καλύτερος στη δουλειά μου”, είναι κάπως πιο συγκεκριμένο, αλλά το πραγματικά καλό αρχίζει από στόχους σαν “θέλω να παίρνω 20% περισσότερα χρήματα πριν τον επόμενο χρόνο” ή “θέλω να εργαστώ ως team lead για ομάδα τουλάχιστον πέντε ατόμων”. Αυτό σημαίνει “συγκεκριμένος” στόχος και η όλη διαδικασία με τους πυλώνες γίνεται ακριβώς για να μας οδηγήσει σε πολύ συγκεκριμένους και σαφείς υπο-στόχους.

2ος Στόχος: Να μην παίρνω τη δουλειά πολύ στα σοβαρά (ή αλλιώς "να χαίρομαι τη ζωή μου και όσα έχω")

Τώρα, για να το πάμε λίγο ανάποδα: Τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια, είχα αφοσιωθεί τόσο πολύ στη δουλειά μου, που είχα ξεχάσει να ζω τη στιγμή.

Έμαθα πολλά πράγματα και έγινα “δυνατότερος”, αλλά στο τέλος-τέλος, είδα τρια χρόνια από τη ζωή μου να εξαφανίζονται με ελάχιστες “όμορφες” αναμνήσεις.

Επειδή, λοιπόν, δεν είμαι βλήμα, και βλέπω πόσο μάταια είναι όλα, δεν θέλω να πέσω στην παγίδα του να παίρνω το οτιδήποτε πολύ στα σοβαρά.

Οπότε, μέσα σε αυτόν τον Πυλώνα, έχω έναν τεράστιο στόχο-αντίβαρο απέναντι στον στόχο της καριέρας, που ήδη τον κάνω πράξη: αυτός είναι το να βάζω φρένο στην ανταγωνιστική μου τρέλα, και να θυμίζω στον εαυτό μου πως όλα όσα έχουν αξία, τα έχω ήδη σήμερα.

Πως όσο ψηλά κι αν φτάσω, πάντα θα υπάρχει και κάτι παραπάνω που δεν θα φτάσω ποτέ, και που ούτως η άλλως θα ήταν μάταιο.

Και πάνω απ’ όλα, πως μόνο ο χρόνος μου, τα νιάτα μου, οι στιγμές μου με τους ανθρώπους που αγαπώ και η ψυχική μου υγεία έχουν πραγματική αξία.

Είναι S.M.A.R.T.? Το αποτέλεσμα είναι αρκετά "ποιοτικό" για να το κρίνω με "ποσοτικούς" όρους, αλλά ένα καλό κριτήριο είναι η καθημερινή μου ψυχολογία μέσα στον χρόνο.

Μεγαλύτερο εμπόδιο: Η μόνιμη πίεση του αφηγήματος της κοινωνίας (απόψεις ανθρώπων, media, social media) να μας ρίχνουν στον λάκκο του “κυνηγιού της επιτυχίας” και τους καταναλωτισμού.

Άλλα σχόλια: Δόξα τω θεώ, που έσβησα το Instagram

Πυλώνας #3: Εργασία για τα μεγάλα όνειρα

1ος Στόχος: Να ολοκληρώσω το τελικό edit του βιβλίου μου - πριν τον Δεκέμβριο

Όπως κάποιοι είναι φτιαγμένοι για να κυνηγούν στόχους, έτσι και κάποιοι έχουν γεννηθεί με τη βλαμμάρα να πιστεύουν πως έχουν ένα “μεγάλο κάλεσμα”, το οποίο πρέπει να καταφέρουν, ο κόσμος να χαλάσει.

Αυτό το μεγάλο “κάλεσμα” για μένα, τα τελευταία χρόνια, ήταν να ολοκληρώσω το πρώτο μου βιβλίο.

Την περσινή χρονιά, που λέω ότι “έκανα ένα διάλειμμα”, ουσιαστικά έκανα διάλειμμα από τον δεύτερο πυλώνα, αυτόν της “εργασίας για τα λεφτά”. Δούλεψα, όμως, πιο σκληρά από ποτέ, για τον πυλώνα των μεγάλων ονείρων.

Εκείνους τους πέντε-έξι μήνες, δούλεψα πολύ έντονα, για να ολοκληρώσω το τρίτο draft του βιβλίου, που ετοιμάζω τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα μυθιστόρημα, που μετά από αυτό το εξάμηνο sprint, κατάφερα να το φτάσω στο σημείο όπου το έδωσα στους πρώτους (έμπιστους) beta-tester αναγνώστες για την πρώτη ανάγνωση. Mετά το feedback που πήρα, έχω σημειώσει μερικές μικρές βελτιώσεις που θέλω να κάνω, και μετά θα είναι η ώρα να (προσπαθήσω να) το εκδώσω.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο τεράστιος στόχος μου σε αυτόν τον πυλώνα - και ίσως ο μεγαλύτερός μου στόχος γενικά.

Επειδή τους τελευταίους μήνες, με τη νέα δουλειά, τις διακοπές και μερικές άλλες υποχρεώσεις, δεν είχα αποφασίσει που θα “έχωνα” τις ώρες για αυτό το τελικό edit, ο στόχος μου είναι να οργανωθώ και να ορίσω συγκεκριμένες ώρες δουλειάς μέσα στην εβδομάδα, ώστε να το ολοκληρώσω κάπου μέσα στον Νοέμβριο.

Νομίζω ότι μπορώ να το κάνω.

Μεγαλύτερο εμπόδιο: Το να μην δράσω γρήγορα και να αφήσω τις εβδομάδες να περάσουν

2ος Στόχος: Να φτάσει το newsletter τους 1000 subscribers - πριν τον Φεβρουάριο

Ο μόνος λόγος που ο καθένας από εσάς διαβάζει αυτές τις σκέψεις μου, είναι ακριβώς γιατί πάντα έβαζα μια κάποια ενέργεια για να τις μοιραστώ online.

Η αλήθεια είναι πως αυτή η ενέργεια, τον τελευταίο καιρό, δεν ήταν πολλή. Το θέμα “online παρουσία” το βλέπω αποκλειστικά σαν “ασχολία πάθους”, οπότε δεν έχει νόημα να το κάνω με ιδιαίτερη πίεση.

Ακόμη και έτσι, όμως, στην άκρη του μυαλού μου έχω δύο στόχους για το θέμα “online παρουσία” και newsletter.

Ο πρώτος είναι: “Να είμαι πιο αληθινός”. Επειδή δεν θέλω να γράφω μια ακόμη από τα ίδια κλισέ, θέλω τα λίγα που γράφω να κρύβουν πάντα μέσα τους μια δική μου αλήθεια. Δεν είμαι σε κακό σημείο σε αυτό, αλλα μπορώ και λίγο καλύτερα.

Ο δεύτερος, και πιο πρακτικός στόχος, είναι να ανεβάσω το readership. Αν και είπα πως δεν το προσπαθώ πολύ, θα ήθελα το newsletter να φτάσει τους 1000 αναγνώστες. Γιατί; Πρώτον, γιατί εγωιστικά θέλω να έχει απήχηση και άρα να ανέβει εκείνο το νουμεράκι στο Mailchimp. Δεύτερον, γιατί το 1000 ακούγεται ωραίο και στρογγυλό, σαν ένα καλό milestone.

Αυτή τη στιγμή οι (εγγεγραμμένοι) αναγνώστες είναι 650, που ίσως ακούγεται κοντινό στα νούμερα που έλεγα και πέρσι, αλλά μέσα στα τελευταία χρόνια έχω καθαρίσει δύο-τρεις φορές πάνω από 300 ανενεργά email. Που σημαίνει ότι το τελικό νουμεράκι μένει (τεχνητά) καθηλωμένο λίγο πιο κάτω, αλλά είναι ένα ατόφιο, συμπυκνωμένο νούμερο από ανθρώπους που πραγματικά θέλουν να διαβάζουν αυτά που γράφω.

Βάζω, λοιπόν, τον στόχο για τους 1000 subscribers για κάπου μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022 - και βλέπουμε.

Μεγαλύτερο εμπόδιο: Το να μην γράφω αρκετά συχνά, αφού τέτοια πράγματα είναι σαν τη φωτιά που θέλουν συνεχώς καύσιμο...

Πυλώνας #4: Υγεία και η φυσική κατάσταση

Αυτός ο πυλώνας, αποτελεί πάντα τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται όλοι οι υπόλοιποι.

Εννοώ πως όταν το σώμα είναι υγιές και ικανό, μας δίνει τη δύναμη για να καταφέρουμε και όλους τους υπόλοιπους στόχους.

Όσον αφορά αυτόν τον πυλώνα είμαι σε αρκετά καλή φάση (ειδικά στο κομμάτι της “ψυχολογικής” ισορροπίας, δηλαδή “στρες”, όπου παλαιότερα έπασχα). Και για σήμερα, έχω δύο στόχους:

1ος Στόχος: Να κάνω γυμναστική με βάρη τρεις φορές την εβδομάδα

Τώρα, που έχω κατά κάποιον τρόπο ξεκινήσει να βάζω τη ζωή μου σε μια πιο δομημένη σειρά, νιώθω ότι θέλω να δώσω περισσότερη δομή και στη γυμναστική μου.

Δεν λέω, πηγαίνω για τρέξιμο συχνά (για καμιά 5-10 χιλιόμετρα) και έχω φτιάξει και ένα βασικό γυμναστήριο στο σπίτι μου. Αλλά, τον τελευταίο καιρό, δεν είχα στο μυαλό μου κάποιον συγκεκριμένο “λόγο” πάνω στον οποίο θα δομούσα τις προσπάθειές μου - και αυτό με δυσκόλευε να focusάρω την ενέργειά μου.

Θέλω να πω, τι σημαίνει η γυμναστική για εμένα στην ηλικία των 30; Θέλω να μη χωράνε τα μπράτσα στα μανίκια μου; Θέλω να μπορώ να τρέξω 30 χιλιόμετρα για πλάκα, ή 5 σε τρελό χρόνο; Ή μήπως θέλω να σηκώνω 100 κιλά στο αρασέ; Ποιός είναι ο τελικός σκοπός μου;

Κάθε ένα είναι διαφορετικό, και πιθανότατα όχι συμβατό με τα άλλα. Αλλά το σκέφτηκα αρκετά, και νομίζω ότι κατέληξα: Ο σκοπός μου πια, είναι να είμαι πάντα γυμνασμένος σε λογικά επίπεδα (περισσότερο από τον μέσο όρο) και να φαίνομαι ωραίος (με ρούχα ή χωρίς).

Και θέλω όταν με βλέπει ένας άνθρωπος που έχει να με δει χρόνια, να μην είμαι σαν όλους εκείνους τους 30άρηδες παλιούς συμμαθητές μου, που έχουν όλοι τους χοντρύνει και γεράσει πρόωρα. Η γυμναστική βοηθάει πολύ κόντρα σε αυτό.

Λίγο ξινός και εκδικητικός στόχος, ε (γελάω); Ίσως, αλλά είμαι ειλικρινής.

Στην πράξη, πάντως, το μόνο που χρειάζεται για αυτό είναι consistency στην προπόνηση με βάρη και να συνεχίσω όπως ήδη κάνω με το τρέξιμο.

Μεγαλύτερο εμπόδιο: Το ότι είμαι αρκετά καλά στη μετριότητά μου, και άρα δεν έχω τεράστιο κίνητρο.

SMART: Realistic: Το “ρεαλιστικός”, για έναν στόχο, έχει δύο σημασίες: Από τη μία, να μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αν, ας πούμε, στον πυλώνα της γυμναστικής, πεις “θέλω να αποκτήσω 20 κιλά μυϊκής μάζας μέχρι τα Χριστούγεννα”, αυτό πάει κόντρα στους νόμους της Φυσικής, της Βιολογίας αλλά και τους νόμους για το εμπόριο στεροεϊδών. Άρα, δεν είναι "ρεαλιστικός", με την έννοια "πραγματοποιήσιμος". Σημαίνει, όμως, και “ρεαλιστικός” ως προς την σημασία του στόχου για εσένα. Δηλαδή, ακόμη και αν μπορούσες να αποκτήσεις 20 κιλά μυϊκής μάζας, θα πρέπει πρώτα να σκεφτείς αν ο στόχος είναι “πραγματικά” σημαντικός για εσένα. Μήπως, ο πραγματικός στόχος που κρύβεται από πίσω είναι “θα ήθελα να με σέβονται όταν με βλέπουν” ή “θα ήθελα να προκαλώ σεξουαλική διέγερση στις γυναίκες γύρω μου”; Γιατί, αν είναι έτσι, τότε υπάρχουν πιο εύκολοι (και πιο σημαντικοί) στόχοι για να δουλέψεις πρώτα.

2ος Στόχος: Να ακολουθώ τη διατροφή “συντήρησης” (1800kcal) τις 6 από τις 7 μέρες της εβδομάδας

Όταν πέρσι μέσα στην καραντίνα, είπα πως θέλω να γραμμώσω, έκανα μια διατροφάρα για πέντε μήνες, όπου έτρωγα στην εντέλεια, ακριβώς στις 1600 θερμίδες κάθε μέρα. Οι άλλοι έτρωγαν μπροστά μου πίτσες, γλυκά, κι εγώ καθόμουν στωικός και είχα τον απόλυτο έλεγχο, γιατί είχα τον ξεκάθαρο στόχο ότι “ήθελα να φτάσω στα 68 κιλά”, που από όσο είχα υπολογίσει, ήταν το βάρος της γράμμωσης.

Ακριβώς μετά από αυτό, ήρθε το καλοκαίρι, και βραδιά με τη βραδιά, άρχισα να χαλαρώνω, και να απολαμβάνω υπέροχα πράγματα όπως μπύρες και burger.

Ευτυχώς, δεν έχω ακόμη ξεφύγει υπερβολικά (2-3 κιλάκια πάνω είμαι) αλλά βρίσκω τον εαυτό μου να μην μπορεί να κρατήσει στην εντέλεια μια πολύ πιο εύκολη διατροφή 1800-2000 θερμίδων, ουσιαστικά συντήρησης.

Οπότε, ο στόχος μου είναι να ξεκινήσω να τηρώ το πρόγραμμα αυτό, σε συνδυασμό με τη γυμναστική, με σκοπό να κυμαίνομαι πάντα γύρω στα 70 κιλά βάρους - και αυτό ξεκίνησε ήδη από σήμερα.

Αυτοί είναι, λοιπόν, οι στόχοι μου για τώρα και όλες οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να ξεκινήσω την πορεία των 5-6 μηνών, που θα με οδηγήσουν στο να τους καταφέρω.

Το μόνο που μένει, είναι λίγος λεπτομερής προγραμματισμός κάποιων πραγμάτων, όπως το ποιές μέρες θα κάνω γυμναστική ή το πότε θα αφοσιώνομαι στο γράψιμο, αλλά αυτά είναι η μισή χαρά του παιχνιδιού.

Σαν μια μικρή κριτική του τι βλέπω γραμμένο:

• Οι στόχοι μου είναι αρκετά προσγειωμένοι σε σχέση με άλλα χρόνια: Εννοώ, πέραν από το θέμα του βιβλίου, όλοι οι στόχοι έχουν να κάνουν με ένα focus στην πραγματική ποιότητα της καθημερινής ζωής μου και είναι αρκετά ρεαλιστικοί. Αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο του ότι είχα κουραστεί από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και της αναθεώρησης που μου (και μας) προκάλεσε και η όλη φάση με τον Covid και τις καραντίνες.
• Ο μόνος πραγματικά μεγάλος στόχος είναι αυτός με το βιβλίο: Και είναι το τελευταίο από μια σειρά "προσωπικά βαρίδια" που κουβαλούσα την τελευταία δεκαετία. Όλα τα άλλα, τα έχω πια λύσει - και αυτό είναι το τελευταίο. Που σημαίνει ότι όταν τελειώσω με αυτό, θα έχω μπει σε ένα πραγματικά καινούργιο, καθαρό κεφάλαιο της ζωής μου, μετά από πολλά χρόνια.
• Όλοι μου οι στόχοι γυρνούν γύρω από εμένα: Από ότι φαίνεται, είμαι ιδιαίτερα εγωκεντρικός άνθρωπος. Το ήξερα, αλλά βλέποντας και τους στόχους μου, το επιβεβαιώνω ξανά, αφού όλοι οι στόχοι μιλάνε για τον Αλέξη, ξανά και ξανά. Καλό ή κακό, δεν ξέρω. Αλλά έτσι είμαι.

Και επειδή αυτή είναι η πρώτη φορά που μοιράζομαι τους στόχους μου έτσι δημόσια, ίσως επιστρέψω με ένα παρόμοιο άρθρο μετά από έξι μήνες, και να δω πως τα πήγα σε όλα αυτά.

Αυτά για τώρα.