Ο παππούς μου ο Αλέκος (από τον οποίο πήρα το όνομα “Αλέξανδρος” – και ευτυχώς για υποκοριστικό μου κράτησαν το “Αλέξης”) όταν μιλούσαμε για ταινίες, είχε δύο πράγματα που του άρεσαν.
Από τη μια, όλες τις ταινίες του Bruce Lee (δεν είχε σημασία ποια) που του φαίνονταν σαν πραγματικός υπερήρωας. Και από την άλλη, μια συγκεκριμένη Ελληνική ταινία με τίτλο “Η ωραία του πέραν”.
Αυτή η “ωραία” του πέραν, σύμφωνα με τα λόγια του, ήταν η πιο όμορφη γυναίκα που είχε δει ποτέ.