Σέβομαι βαθιά τη θλίψη.
Αν η ευτυχία βρίσκεται σε μικρά, σποραδικά κομμάτια μέσα στη ζωή μας, η θλίψη είναι αυτή που γεμίζει όλον τον υπόλοιπο χώρο.
Ακόμη και οι μεγάλες θρησκείες, τα σποραδικά κομμάτια ελπίδας δηλαδή, χτίστηκαν πάνω σε αυτή: Ο Χριστιανισμός ως μια ελπίδα για μια επόμενη ζωή χωρίς θλίψη και ο Βουδισμός ως μια αποδοχή ότι η ζωή είναι θλίψη ότι και να κάνουμε.
Ταυτόχρονα, σέβομαι βαθιά τους ανθρώπους που κοιτάνε τη θλίψη στα μάτια και χαμογελάνε. Αυτούς, δηλαδή, που ούτε περιμένουν μια άλλη ζωή για να ξεφύγουν από αυτή, ούτε και αποσύρονται γιατί δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.
Αυτούς, δηλαδή, που σέβονται τον εχθρό τους, καταλαβαίνουν πόσο μεγαλύτερος είναι από αυτούς και επιμένουν να τον κοιτούν στα μάτια.